دانلود پروژه اثرکلار در تغییر شکل مارژین روکشهای ساخته‌شده از آلیاژ بیس متال

آلیاژها : طلای خالص معمولاً خیلی نرم است و بوسیله آلیاژ شدن با نقره و مس سخت می‌شوند. طلا با بسیاری از فلزات و شبه فلزات تشکیل آلیاژ می دهد. مهمترین آلیاژها عبارتند از آلیاژ با عناصر همان گروه در جدول تناوبی (مس و نقره) و گروههای همسایه (نیکل، پلاتین، پالادیم و به مقدار کمتر جیوه، کادمیوم و روی). عناصر بیشتر بکار رفته در آلیاژها یعنی نقره، مس، پلاتین، پالادیم و نیکل درست مانند طلا به صورت لایه- مرکز متبلور می شوند که عدد اتمی آنها ۱۲ است. بنابراین، با طلا انحلال جامد پیوسته ای را تشکیل می دهند، چون شعاع اتمی فلزات آنها در بیشتر موارد بسیار نزدیک به طلا است (pm 2/144 Au، pm 5/144 Ag، pm 8/127 Cu، نیکل pm 6/124، پالادیم pm 6/137، پلاتین pm 3/137). شعاع اتمی روی، کادمیوم و جیوه بترتیب برابر است با pm 5/133، pm 9/148، pm 3/150. تمام این فلزات سلول واحد هگزاگونال دارند که تشکیل آلیاژ با طلا را بسیار پیچیده تر می کند.  کاربردهای عملی آلیاژهای طلا و طلای خالص عمدتاً به رنگ، سختی، مقاومت خوردگی، نقطه ذوب و مقادیر نسبی آنها بستگی دارد. درجه سختی را می توان با گرما کنترل کرد. نقطه ذوب نقش مهمی را در تولید و فرآوری آن ایفا می کند.  آلیاژهای طلا همراه با پالادیم در ترموکوپل ها، بدنه سفینه ها و صنایع هوافضا کاربرد دارد. به عنوان مثال در ساخت هر فروند هواپیمای نظامی بین ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم طلا به کار می رود. برای قرن های متمادی، رنگ، سختی و مقاومت خوردگی طلا با تغییرات در سیستم. طلا- نقره- مس کنترل می شد. وقتی طلای سفید، با شباهت ظاهری آن به پلاتین، در آغاز این قرن بصورت مد درآمد، نیکل و پالادیم به آن افزوده شد که بعد روی و بعد از آن پلاتین نیز به این جرگه پیوست. آلیاژهای طلا را برای مواد مورد استفاده در دندانسازی بکار می برند که از پیچیدگی زیادی برخوردارند.  کنترل و میزان کیفیت:  میزان یا معیار طلا و آلیاژهای آن را با درجه خلوص آن (در هزار) و یا عیار بیان می کنند که ۲۴ عیار معادل خلوص ‰ ۱۰۰۰ است و بنابراین طلای ۱۸ عیار یعنی ‰ ۷۵۰٫ برای مواد معدنی، محصولات حدواسط، مقدار طلا معمولاً برحسب گرم در تن متریک (t/g) یا اونس در تن متریک (t/OZ) یا اونس در تن کوچک بیان می‌ شود ( ۱ اونس= ۱ تروا= ۱۰۳۵/۳۱ گرم و تن کوچک = ۱۸۴/۹۰۷ کیلوگرم) oz 375/0 = tola 1. g 0648/0 = dwt 24/1=1 نخود تروا. فقط آلیاژهای با کمترین مقدار طلا ‰۵۸۵ در برابر تغییر رنگ و بد جلا شدن آن مقاومند. این آلیاژها بهترین رنگ و خواص مکانیکی را دارا هستند. برای جواهرآلات ارزانتر، اغلب از آلیاژهای با مقدار کمتری طلا استفاده می کنند. در آلمان درجه خلوص ‰۳۳۳ معمول است و این مقدار در آمریکا ‰۴۱۷ است. آلیاژهای با عیار بالاتر را فقط گاهی اوقات برای تهیه جواهرآلات بکار می برند که علت آن نیز مقاومت کم آنهاست. با این حال، هیچ آلیاژی رنگش به پای رنگ طلای خالص نمی رسد. آلیاژهای رنگی طلا در صنعت جواهر سازی، بیشتر بر اساس سیستم آلیاژ سه گانه مس- نقره- طلا بکار می رود که امکان تولید انواعی از رنگها را به ما می دهند. قابلیت کار با این آلیاژها و مقاومت آنها در برابر سایش به خواص مکانیکی آن بستگی دارد. این موارد و مقاومت آنها در برابر خوردگی را می توان با افزودن روی کنترل کرد. برای تعیین کیفیت های گوناگون، از کدهای گوناگون استفاده می شود که هر شرکت کدهای مخصوص به خود را دارد. این خواص و ویژگیها طیف گسترده ای از ارزش ها را در بر میگیرند تا تمام نیازمندی های عملی و کاربردی آنها را برآورده سازند. در آلمان در سال ۱۹۶۶، یک استاندارد صنعتی، ۸۲۳۸ DIN “رنگ طلا” ( شامل طلای سفید)، ایجاد شد تا رنگ آلیاژهای طلا را بصورت استانداردی درآورد و ابزار بهتری برای درک متقابل از کیفیت را در اختیار تولید کنندگان قرار دهد. این استاندارد در سوئیس و فرانسه مفاهیم و معانی مشابهی داشتند. تلفیق مقادیر نشانده ته رنگ ( T )، میزان اشباع شدگی (S). و تاریکی یا کدری (D) را اندازه گرفته برای روش های اسپکتروفوتومتریک بکار می برند که به رنگ ویژه ای نسبت داده می شوند.   لحیم کاری طلا  متداولترین روش متصل کردن یا چسبانیدن در ساخت طلاجات از آلیاژهای طلا، لحیم کاری سخت است. علاوه بر طلای خالص، لحیم های طلای رنگی دارای نقره، کادمیوم، مس و روی نیز هستند. دمای ذوب آنها معمولاًکمتر از مواد لحیم شده است. مواد افزودنی را بگونه ای بکار می برند که در طیفی از دما بتوان با لحیم کار کرد. معمولاً سه بار لحیم کاری کافی است که طیف کاری دمای لحیم °C 50 باید باشد.  مقادیر یوتکتیک سیستم های زیر بعنوان لحیم یا جوش برای اتصال مواد مختلف در تکنولوژی تولید ترانزیستورها بکار می روند: طلا- قلع ( ۲۵% قلع، با نقطه ذوب °C280 )، طلا- سیلیکون ( ۳۰% سیلیسیم با نقطه ذوب °C 370 ) و طلا- ژرمانیوم ( ۲۶% ژرمانیوم با نقطه ذوب °C 350 ). آلیاژهای طلا با قلع یا سیلیکون را برای ساخت لحیم یا جوش سخت با نقطه ذوب کم، مقاومت خوردگی زیاد، هدایت الکتریکی و دمایی خوب و مقاومت مکانیکی بالا بکار می برند. اجزای حساس به گرما را با این مواد جوش می دهند.  انواع خاصی از ابزارها اجزائی دارند که از آلیاژهای آهن و نیکل ساخته شده است تا در برابر خلاء های شدید و دماهای بالا مقاومت کنند. برای اتصال دادن این مواد به همدیگر از جوش ها یا لحیم های سخت در خلاء استفاده می شود که یا از طلای خالص درست شده اند یا آلیاژهای طلا- مس، طلا- نقره- مس، طلا- نیکل، طلا- مس- نیکل و طلا- پالادیوم. لحیم کاری در کوره خلاء یا یک گاز حفاظت کننده (هیدروژن یا گاز کراکینگ یا خرد شده ) انجام می‌ شود.  معمولاً لحیم نقره سخت برای اتصال استیل مورد استفاده قرار می گیرد. اما اگر این اتصالات، مقاومت خوبی در برابر خوردگی نشان ندهند، آلیاژهای طلا- نیکل- روی مشابه طلای سفید با حدود ۸۰% طلا-۱۵% نیکل و ۵% روی گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرند. آلیاژهای طلای سفید این آلیاژها برای نخستین بار در دهه ۱۹۰۰ ابداع شدند که در آن ماده ای ارزانتر با همان خواص را جایگزین پلاتین کنند. طلای سفید تفاوت دیگری هم با طلای زرد دارد و آن این است که بازه ذوب بیشتری دارد و معمولاً سخت تر است. مناسبترین افزودنی های طلا، نیکل و پالادیم هستند که به طلا رنگ خاکستری متمایل به سفید می بخشند. در چند سال اخیر، بخاطر طلای رنگی و پلاتین، تقاضا برای طلای سفید کاهش یافته است. آلیاژهای طلا- نیکل و طلا- نقره در مهندسی با جریان ضعیف استفاده می شوند که نمونه آن مواد کنتاکت برای سوییچ های با ولتاژ بسیار پایین و محل هایی است که نیروهای کنتاکت یا تماس کم است (تقویت و رله، دو شاخ، ابزارهای اندازه گیری). مهاجرت ریز مقیاس این آلیاژها اندک است و تمایل اندکی برای تشکیل لایه های عایق دارند.  آلیاژهای طلا- منگنز برای دماسنج های مقاومتی سیم پیچی مورد استفاده واقع می شوند. ترموکوپل های ۴/۹۹ Cu+Au و کبالت ۶/۰ و پلاتین ۹۰ و ایریدیم ۱۰ و طلا ۶۰ و پالادیوم ۴۰ بترتیب برای بازه های دمایی C 0 240- 0 و C 0 700- 0 مناسبند که در آن آلیاژهای طلا پایه منفی را تشکیل می دهند. آلیاژ طلاهای مورد استفاده در ساخت جواهر‌آلات در اروپا عمدتا ۱۸ و ۱۴ عیار است. در کشور انگلیس طلای ۹ عیار نیز ساخته می‌شود.در آمریکا طلای ۱۴ عیار و در بعضی مواقع ۱۰ عیار نیز درساخت جواهرآلات به کار می‌رود. در خاورمیانه، هندوستان و جنوب شرق آسیا، جواهرآلات از طلای ۲۲ عیار و گاهی ۲۳ عیار ساخته می‌شود. در کشورهای چین، هنگ‌کنگ و دیگر نواحی آسیا طلای ناب موسوم به CHUK HAM با درجه خلوص ۹۹۰ و تقریبا ۲۴ عیار در ساخت جواهر به کار می‌رود. در قرن نوزدهم در انگلستان پس از جنگ‌های ناپلئون استانداردهایی برای طلا در نظر گرفته شد. در نیمه دوم این قرن تعداد زیادی از دیگر کشورهای اروپایی این استانداردها را به کار گرفتند و در ضرب سکه‌های رایج در کشور‌های خود ترکیب طلا و نقره را به کار بردند.  در آمریکا نیز در سال ۱۸۷۹ استانداردی موسوم به DE FACTO برای طلا در نظر گرفته شد که در سال۱۹۰۰ به شکل کاملا قانونی درآمد. در سال۱۹۱۴ یک استاندارد جهانی برای طلا در نظر گرفته شد که مورد تایید خیلی از کشورهای جهان قرار گرفت و البته برخی کشورها نیز از پذیرفتن آن امتناع کردند. بعدها استانداردی به نام GOLD SPECIE برای نرخ ثابت ارزها تدوین شد که کشورهای شرکت کننده در این استاندارد متعهد شدند هیچ گونه پول کاغذی را جایگزین طلا در بانک‌های مرکزی نکنند. این سیستم به‌طور خودکار در کسری یا مازاد تراز و معاملات تجارت خارجی کشورها تعادل ایجاد خواهد کرد. برداشت کلی از این امر این است که طلای موجود ذخیره شده باید هرگونه کسری بودجه کشور را پوشش دهد و در نتیجه حجم پول کاهش یافته و قیمت‌ها پایین‌تر بیاید و درصورت افزایش طلا به مازاد درآمد کشور حجم پول و نقدینگی اضافه شده و منجر به افزایش قیمت‌ها ‌شود.  میزان آلیاژهای مختلف طلا در جهان، خلوص و عیار آنها در جدول ۲۳ آورده شده است.

(( برای دانلود کلیک کنید ))